Zenaida (fiction)
Κείμενα και Κριτικές
Ευάννα Βενάρδου
Zenaida. Μια κοπέλα με δύο πρόσωπα. Το ένα είναι το ψεύτικο. Η μάσκα της σαγηνευτικής εξωτικής πόρνης που ικανοποιεί τις φαντασιώσεις των Ελλήνων πελατών της. Το άλλο το αληθινό. Ένα συνηθισμένο κορίτσι, που άβαφο δεν θα του έριχνες μια δεύτερη ματιά. Με συναισθήματα που με το χρόνο μοιάζουν να αδράνησαν, με διαψευσμένα όνειρα, με απλανές βλέμμα, εγκλωβισμένο στα πλοκάμια ενός σκληρού και απάνθρωπου διεθνούς δικτύου τράφικινγκ γυναικών. Το πιο αποκαρδιωτικό απ’ όλα, στην
συγκλονιστική ταινία του Αλέξη Τσάφα και του Γιάννη Φώτου, σε σενάριο της Βάσιας Καρυτινού, είναι το πόσο παραιτημένη είναι η ηρωίδα του. Βυθισμένη στην κατάθλιψη δεν αντιδρά, δεν αντιστέκεται στην σκληρή μοίρα της, δεν κάνει τίποτε για να την αλλάξει. Η νεαρή πόρνη, η Ζενάιντα (εκπληκτική στον ρόλο η Ελληνίδα -αν και θα στοιχηματίζαμε πως είναι μιγάδα- Μαρία Στεφανίδου) στα 19 της χρόνια έχει ήδη γνωρίσει το σκληρό πρόσωπο του ευρωπαϊκού ονείρου. Η Zenaida είναι μια μικρή παραγωγή. Αλλά βλέπεται με αμείωτο ενδιαφέρον και με κλιμακούμενη συγκίνηση που ενδυναμώνεται από τη λιτότητα της κινηματογράφησης. Οι τολμηρές σκηνές είναι αρκετές, αλλά δεν έχουν ενσωματωθεί με μια ηδονοβλεπτική διάθεση. Αντίθετα, καθώς συνεχώς εναλλάσσονται με αυτές της στυγνής και θλιβερής καθημερινότητας της κοπέλας, αφήνουν μια πικρή γεύση στον θεατή.
Βασικές πληροφορίες
