Σύγχρονοι Ήρωες
Σεναριογράφοι
| Σεναριογράφος | Συμεωνίδου Ελένη |
|---|
Στοιχεία Σεναρίου
| Τίτλος στα αγγλικά |
|---|
| Modern Heroes |
| Έτος συγγραφής | Αριθμός σελίδων | Υπολογιζόμενη διάρκεια | Κατηγορία | Είδος |
|---|---|---|---|---|
| 2010 | 3 | 5' | Μυθοπλασία | αλληγορία |
Σύνοψη
Ένας νεαρός προσφέρεται να πετάξει τα σκουπίδια μιας ηλικιωμένης κυρίας. Δεν βρίσκει όμως πουθενά κάδο. Έχουν εξαφανιστεί όλοι οι κάδοι από τους δρόμους. Όποιον άνθρωπο συναντεί φεύγει μακρυά του τρομαγμένος. Όταν το παίρνει ο ύπνος στην άκρη του δρόμου κουρασμένος από την αναζήτηση του για κάδο σκουπιδιών, οι κάτοικοι της πόλης τον σκεπάζουν με τα δικά τους σκουπίδια. Όταν ξυπνάει βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα βουνό από σκουπίδια και κατηγορούμενος των ανθρώπων της πόλης.
Περίληψη
Ένας νεαρός άντρας κάνει την βόλτα του στην πόλη μια ηλιόλουστη μέρα και αναλαμβάνει καλοκάγαθα να πετάξει τα σκουπίδια μιας ηλικιωμένη κυρίας. Όταν, όμως, γυρίσει πίσω να βρει σκουπιδοτενεκέ, όλοι οι κάδοι έχουν εξαφανιστεί και στον δρόμο δεν κυκλοφορεί κανένας άνθρωπος. Ο νεαρός κουβαλά απεγνωσμένα τα σκουπίδια σε διάφορα μέρη της πόλης. Συναντά μια νεαρή γυναίκα με σκουπίδοσακούλες, αλλά εκείνη μόλις τον αντικρίζει τρέχει να κρυφτεί. Ανεβαίνει μια μεγάλη ανηφόρα και απεγνωσμένος και κατακουρασμένος κάθετε στο πεζοδρόμιο με τα σκουπίδια και τον παίρνει ο ύπνος. Τότε από τις πολυκατοικίες και τα στενά δρομάκια βγαίνουν άνθρωποι, αφήνουν τα σκουπίδια τους γύρω από τον νεαρό και φεύγουν. Ο νεαρός ξυπνάει και ανακαλύπτει, πως είναι περιτριγυρισμένος από ένα κάρο σκουπιδοσακούλες. Προσπαθεί να τις μαζέψει, αλλά είναι πάρα πολλές και γλιστρούν από το χέρι του. Ξαφνικά από τον επάνω δρόμο περνάει σαν ονειροφαντασία ένα σκουπιδιάρικο, χωρίς οδηγό. Πίσω στις επάλξεις του, δυο όμορφες σειρήνες τον προσκαλούν. Ο νεαρός προσπαθεί να μαζέψει τις σακούλες και να προλάβει το σκουπιδιάρικο, αλλά καθώς τρέχει οι σακούλες φεύγουν από τα χέρια του και τα σκουπίδια σκορπίζονται στον δρόμο. Το σκουπιδιάρικο είναι πλέον μακριά. Οι κρυμμένοι άνθρωποι κάνουν την εμφάνιση τους, καθώς ο νεαρός προσπαθεί να μαζέψει ο, τι μπορεί. Τον κατηγορούν και τον βρίζουν, που γέμισε τον δρόμο με σκουπίδια. Ο νεαρός προσπαθεί να τους εξηγήσει, αλλά εκείνοι είναι αγριεμένοι και ανένδοτοι. Μια γιαγιά τον χτυπά με το μπαστούνι της, ενώ προσπαθεί να μαζέψει τα σκουπίδια κάτω από τον γενικό αλαλαγμό. Ο νεαρός εγκαταλείπει την προσπάθεια και πετά τα σκουπίδια κάτω. Το πλήθος τον κυνηγά. Ο νεαρός με το πλήθος κατόπιν του χάνονται στο βάθος της λεωφόρου, που κατηφορίζει τον λόφο. Τα σκουπίδια μένουν στον δρόμο μαζί με κάποια απορημένα παιδιά. Τα παιδιά αρχίζουν να παίζουν με τα σκουπίδια. Είναι χαρούμενα.
Κείμενο προθέσεων σεναριογράφου
Νομίζω, πως είναι ξεκάθαρο, πως το σενάριο πραγματεύεται μια πολιτική αλληγορία με υπαρξιακές προεκτάσεις. Όταν άρχισα να σκέφτομαι το σενάριο πριν 4 χρόνια – άρχισα να το γράφω, πριν από δύο – ο σκοπός του σεναρίου ήταν περισσότερο υπαρξιακός. Είχε δηλ. περισσότερο σχέση με τον άνθρωπο, που προσπαθεί να είναι υπεύθυνος, αλλά αδυνατεί να πράξει κάτι που να φέρει αποτέλεσμα, καθώς είναι έρμαιο του γιγαντισμού των προβλημάτων και του πολιτισμού, όπως και έρμαιο της ανευθυνότητας των άλλων. Έτσι οι προσπάθειες του αντικατοπτρίζονται στο ρητό, πως «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από αγαθές προθέσεις». Είναι ένας μικρός ήρωας απλών πραγμάτων, που όμως τελικά αδυνατεί να τα φέρει σε πέρας. Ωστόσο, μετά την φοβερή κατάσταση, που επικρατεί στη χώρα τα τελευταία 2 χρόνια, όταν ξαναδιάβασα το σενάριο, οι ίδιες εικόνες προσφέρονται για μια εντελώς διαφορετική ανάγνωση: η γριά κυρία, που δέχεται την καλοσύνη του νεαρού να πετάξει τα σκουπίδια της, είναι πλέον η παλιά γενιά, που μεταφέρει τα προβλήματα, που εκείνη δημιούργησε στην νεότερη. Οι άνθρωποι από τα στενά είναι ο κόσμος, που μεταθέτει τα προβλήματα του σε κάποιον ή κάτι και αδυνατεί ο ίδιος και να κατανοήσει, αλλά και να διαχειριστεί από μόνος του το πρόβλημα. Όταν, φυσικά, η εν λόγω διαχείριση αποτυγχάνει, ο κόσμος αντιδρά με οργή και αδυνατεί και πάλι να δει το πρόβλημα. Τελικά, μένει, μια νέα γενιά μικρών παιδιών, που θα μεγαλώσει μέσα στα σκουπίδια. Και αυτά τα παιδιά είναι πολύ πιθανό να γίνουν τρομακτικοί ενήλικες. Να επωάσουν το «αυγό του φιδιού». Σίγουρα το τελευταίο είναι μια προσωπική ιδέα, αλλά αυτό θα ήθελα να αποπνέει η τελευταία σκηνή και όχι μια μελοδραματικούρα τύπου «τα καημένα τα παιδιά». Τα παιδιά αυτά είναι για εμένα τρομακτικά, γιατί οι επιλογές τους είναι καθορισμένες 50 – 50, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Καλλιτεχνικά θα ήθελα να είναι γυρισμένο σε σέπια, ώστε να δίνει, την κατάλληλη απόσταση, που δίνει μια αλληγορία ή ένα παραμύθι. Παράλληλα, φυσικά, προσδίδει σημειολογικά και έννοια της «φτωχοποίησης» μέσα από την χρήση της σέπιας, που χρησιμοποιούνταν σε παλιές και πιο «φτωχές» κοινωνίες. Ο ήρωας της ταινίας είναι φυσικά και αυτός αποκλεισμένος στην εμμονή του «να τα καταφέρει» και αδυνατεί να σκεφτεί το πρόβλημα, όπως κάθε Ήρωας. Τον φαντάζομαι σαν μια πιο μοντέρνα εκδοχή του αλήτη. Κάτι σαν μπίτνικ με γυρισμένα παντελόνια, αλλά χρειάζεται να έχει και positive ρομαντική εικόνα. Οι δρόμοι είναι βασικό στοιχείο της ταινίας και γενικά τους σκέφτομαι κάπως εξπρεσιονιστικά με γωνίες και κάποια μοτίβα επανάληψης, όπως οι αφίσες στο L’ Antenna. Οι άνθρωποι χρειάζεται να αντιπροσωπεύουν πολλές ηλικίες, κοινωνικές τάξεις και φύλλα. Δεν πρέπει να παραπέμπουν σε προηγούμενη εποχή, αλλά ούτε και να είναι καίρια σύγχρονοι.
Διαβάστε τo σενάριo
Το σενάριο δεν είναι ελεύθερα διαθέσιμο. Αν ενδιαφέρεστε να το διαβάσετε ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το σεναριογράφο μέσω της παρακάτω φόρμας.
Σχόλια επισκεπτών
| Ο σεναριογράφος δεν επιθυμεί να σχολιαστεί το σενάριό του. |