Η Σοφία, μια ηλικιωμένη και ουσιαστικά απομονωμένη γυναίκα μοιράζεται τη μοναξιά της, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, με μια οικογένεια μεταναστών.
Η Σοφία είναι μία ηλικιωμένη 70άρα που βιώνει τη μοναξιά της στο σπίτι της καθώς πιέζεται και ενοχλείται από τη συμπεριφορά και τις πιέσεις της κόρης της και του γαμπρού της. Καθώς η Πρωτοχρονιά πλησιάζει αποφασίζει να μοιραστεί αυτή τη μέρα με μια οικογένεια μεταναστών. Αφήνει το πολυτελές σπίτι της και την πιεσμένη πλέον ζωή της για να περάσεις αυτές τις γιορτινές στιγμές μαζί με ανθρώπους που της δίνουν χαρά και ευτυχία χωρίς να επιδιώκουν αντάλλαγμα.
Ο φιλήσυχος πλανήτης Γη, συνεχίζει να πραγματοποιεί τις αιώνιες, διαστημικές περιστροφές του στο φιλήσυχο σύμπαν. Κανείς δεν υποψιάζεται την απειλή που έρχεται απροειδοποίητα. ‘Ένα γιγάντιο τέρας, το σκάει από το υπόγειο εργαστήριο, κι αρχίζει να σκορπάει τον τρόμο, τον πανικό και τη δυσοσμία. Φυλαχτείτε, ήρθε ο Γκοτσίρλα!
Ο φιλήσυχος πλανήτης Γη, συνεχίζει να πραγματοποιεί τις αιώνιες, διαστημικές περιστροφές του στο φιλήσυχο σύμπαν. Κανείς δεν υποψιάζεται την απειλή που έρχεται απροειδοποίητα. Αμέριμνοι ηλικιωμένοι συνταξιούχοι ψαρεύουν. Χαρούμενοι εργάτες βάφουν μια οικοδομή. Μια φτωχή μάνα αναρωτιέται πού να έχει εξαφανιστεί εδώ και τέσσερα χρόνια ο άντρας της. ‘Όμως επειδή όλα αυτά είναι πολύ καλά για να ‘ναι αληθινά, ξαφνικά, μια τεράστια σκιά πέφτει πάνω τους. Μια μυστηριώδης απειλή, παίρνει με τον πιο ηχηρό τρόπο σάρκα και οστά, με τη μορφή ενός γιγάντιου τέρατος που ήρθε για να καταστρέψει τον πλανήτη, σκορπίζοντας πίσω του τρόμο, πανικό και δυσοσμία! Φυλαχτείτε! ‘Ηρθε ο Γκοτσίρλα! Θα μπορέσει η δύστυχη μάνα να σώσει τον εαυτό της και τη 10χρονη κόρη της; Πόσες ελπίδες έχει ο φιλήσυχος πλανήτης μας να γλυτώσει από το τέρας; Η σωτηρία βρίσκεται στη Γη ή μήπως θα έρθει από τον ουρανό, σαν από μηχανής Θεός; ‘Όλα αυτά και πολύ περισσότερα, σε μια 3λεπτη b-movie ταινία, γεμάτη περιπέτεια, αγωνία, θεαματικές σκηνές και, ένα άνευ προηγουμένου επικό όσο και συγκινητικό φινάλε αγάπης.
Ο μικρός Άγγελος βιώνει μια μίζερη καθημερινότητα εξαιτίας του καταπιεστικού και συντηρητικού πατέρα του. Κάποια μέρα η αμέτοχη ως τώρα μητέρα αναλαμβάνει δράση.
Ο δεκάχρονος Άγγελος ζει σε ένα μίζερο και καταπιεστικό οικογενειακό περιβάλλον. Ο πατέρας του είναι αυστηρός και έχει παρωχημένες αντιλήψεις για τη ζωή. Η μητέρα , που ποτέ δεν τόλμησε να συγκρουστεί μαζί του , δεν μπορεί πλέον να αντικρίζει τη θλιμμένη μορφή του παιδιού της. Παίρνοντας έναυσμα από ένα καθημερινό περιστατικό δίνει στο γιο της αλλά και στον εαυτό της ένα μάθημα ζωής.
Οι γονείς και τα παιδιά τους στα μάταια όνειρα των ποδοσφαιρικών ακαδημιών
Οι γονείς και τα παιδιά τους στα μάταια όνειρα των ποδοσφαιρικών ακαδημιών
Όλοι μας έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να πούμε "χωρίζουμε". Ή έστω να το εννοούμε με της πράξεις μας. Αυτό που συνήθως αιωρείται μετά τον χωρισμό είναι ένα «γιατί». Αυτό το "γιατί" εξηγεί ο Θωμάς στην πρώην σύντροφο του…Ένα "γιατί" που μάλλον η Νικολέτα δεν λέει να κατανοήσει. Γυναίκες….
Ο Θωμάς και η Νικολέτα ήταν ζευγάρι μέχρι πριν μερικές εβδομάδες. Ο Θωμάς όμως αποτραβήχτηκε ξαφνικά από την σχέση τους αφήνοντας την Νικολέτα μόνη χωρίς να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις που οφείλει. Μετά από αρκετό καιρό η Νικολέτα καταφέρνει να πείσει τον Θωμά να συναντηθούν και να μιλήσουν για τα αίτια του χωρισμού. Οι απαντήσεις που θα πάρει θα είναι κάτι παραπάνω από σοκαριστηκές. Τουλάχιστον για αυτήν, γιατί ο Θωμάς δεν βρίσκει κάτι παράξενο. Γυναίκες…
Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, 14-15 χρονών, συζητάνε για το πώς θα περάσουν όχι μόνον εκείνο το βαρετό βράδυ αλλά και όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Ταυτόχρονα αγωνίζονται να μην κουραστούν πολύ, ούτε το συγκεκριμένο βράδυ, ούτε την υπόλοιπη ζωή τους.
Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, 14-15 χρονών, συζητάνε για το πώς θα περάσουν όχι μόνον εκείνο το βαρετό βράδυ αλλά και όλη την υπόλοιπη ζωή τους, -που φαντάζει εξίσου βαρετή-, αραχτοί στο σαλόνι ενός μεγαλοαστικού σπιτιού, σ’ ένα στατικό μονοπλάνο διάρκειας τριών λεπτών. Ταυτόχρονα αγωνίζονται να μην κουραστούν πολύ, ούτε το συγκεκριμένο βράδυ, ούτε την υπόλοιπη ζωή τους. Δυστυχώς ούτε ο Άη Βασίλης, ούτε ο Τζέιμς Μποντ θα τους δώσουν τη λύση, ενώ η γιαγιά του αγοριού, αν και απούσα θα τους «ρίξει» ακόμη περισσότερο και μόνον ως σκέψη. Παρά τις φιλότιμες, -αν και χωρίς πολύ σωματικό κόπο-, προσπάθειες που θα κάνουν, πολλά ζωτικά ερωτήματα θα μείνουν αναπάντητα, όπως «τι εννοούμε όταν λέμε, δώρο;», «γιατί το σπίτι έχει δύο μπάνια;» και «η πίτσα σπέσιαλ έχει πεπερόνι;».
Ένα μικρό αγόρι πέφτει θύμα τροχαίου λίγο πριν ένα μικρό κοριτσάκι γεννηθεί. Πολλές φορές στη ζωή θα ευχηθούμε να γυρίσει πίσω ο χρόνος. Όμως, η εξέλιξη των γεγονότων έχει άλλη ειρωνεία στους χρόνους που αγνοούμε.
Μια έγκυος γυναίκα οδηγάει ευτυχισμένη στην εθνική οδό με κατεύθυνση το μαιευτήριο για να γεννήσει, όταν ένα μικρό ορφανό αγόρι πετιέται ξαφνικά από το πουθενά μπροστά στο αμάξι της.
Χαμένη μέσα στην έρημη πόλη του υποσυνειδήτου της, μια νεαρή γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια. Μοιάζει να μη ζουν άνθρωποι εδώ κι όμως ,εκείνη αναζητά τη λύση μέσα στα στενά δρομάκια και τα μισογκρεμισμένα κτίρια.Ίσως τελικά αυτό που ψάχνει να βρίσκεται στην άλλη πλευρά της πόλης, στο δρόμο με τα φώτα. Ίσως όμως να είναι πια αργά για να γυρίσει πίσω.
Χαμένη μέσα στην έρημη πόλη του υποσυνειδήτου της, μια γυναίκα αναζητά τη λύση ή τη λύτρωση. Οι χαμένες της ελπίδες,τα όνειρα της, οι φόβοι της, οι προσωπικές της ερινύες, παίρνουν μορφή και την οδηγούν πολύ βαθειά μέσα στη γη εκεί που δεν υπάρχει καθαρός αέρας, ούτε φως ,ούτε ζωή. Κι όμως εκεί μέσα βρίσκεται η ελπίδα, ντυμένη με ένα ολόλευκο ρούχο, και της χαμογελά. Και είναι κομμάτι από εκείνη, παιδί δικό της. Στην επαναφορά της στον κόσμο που όλοι αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικό, καλείται να πάρει μια απόφαση. Καλείται να πει εκείνο το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι . Αν δεν είναι ήδη αργά .
Ένας άνδρας πιάνει ξαφνικά το σύντροφό του σε ερωτική πε΄ριπτυξη με την καλύτερή του φίλη! Ένας ομοφυλόφιλος και ετεροφυλόφιλος καυγάς ξεκινάει...
Πόπη, Κοσμάς και Αντώνης. Ένα..φονικό τρίγωνο. Ο Κοσμάς επιστρέφει στο σπίτι και πιάνει στο κρεβάτι τον εραστή και σύντροφό του Αντώνη με την κοινή τους φίλη, την Πόπη. Ακολουθεί σκηνή ζηλοτυπίας και κωμικοτραγικός καυγάς με τον Κοσμά να βρίσκεται στην πιο δυσάρεστη θέση. Τελικά, ο έρωτας θα νικήσει και όλοι θα γίνουν φίλοι. Τουλάχιστον απο τη μεριά των ανδρών...
Μπορεί ο 'Ελληνας του Σήμερα, που έχει ταλέντο να ξεχνάει, να διεκδικήσει πίσω, ότι του ανήκει;
Στην Ελλάδα του 2017, η οποία βρίσκεται μέσα στην δίνη της οικονομικής κρίσης, ο Έλληνας έχει αφεθεί στην μιζέρια του και έχει σκύψει το κεφάλι. Ο Δημήτρης ως Έλληνας του Σήμερα, δεν προσπαθεί και δεν τον νοιάζει τίποτα από αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Μέχρι το σημείο όπου εμφανίζεται η Καρυάτιδα μπροστά του, ώστε να τον ξεσηκώσει, για να την διεκδικήσει πίσω. Μια διεκδίκηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όπου η προσπάθεια της Μελίνας Μερκούρη, γράφτηκε στην Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας αλλά χωρίς κάποιο αποτέλεσμα. Ήρθε όμως η σειρά του Δημήτρη, να πάρει την σκυτάλη από αυτή την προσπάθεια και να δείξει τι ψυχή κρύβει ο Έλληνας. Ο λόρδος Έλγιν την απήγαγε και την φυλάκισε. Ο Δημήτρης θα καταφέρει να την ελευθερώσει, ώστε να την φέρει πίσω;
Η απομόνωση της τρίτης ηλικίας. Η αδιαφορία των παιδιών για τους γονείς τους και ο εγκλωβισμός στα προσωπικά τους προβλήματα.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα περιμένει την κόρη της, που έχει καιρό να δει ,να την επισκεφτεί ή να την πάρει μάταια κάποιο τηλέφωνο. Όταν αυτό θα συμβεί, ίσως να είναι πλέον αργά.
Ανυπαρξία αμφίδρομης επικοινωνίας και συνάμα παίγνιο ώριμης και ανώριμης πλευράς του εαυτού μας. Φόβος για το μέλλον της ύπαρξής μας.
Ένας ηλικιωμένος ασχολείται με ένα βιολί. Ενα παιδί προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον ηλικιωμένο. Δε βρίσκει ανταπόκριση όταν...
Ένας νεαρός, τρεις γυναίκες, μερικές φορές η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια
Ένας νεαρός βρίσκεται στο σταθμό του τρένου, από μπροστά του περνάει μια άγνωστη όμορφη κοπέλα, ο νεαρός την κοιτάζει αλλά αυτή δεν ανταποδίδει το βλέμμα, μπαίνουν μαζί στο ίδιο βαγόνι του τρένου, κάθονται αντικριστά, τα βλέμματα τους συναντιούνται για δευτερόλεπτα, αλλά ο νεαρός διαπιστώνει ότι η κοπέλα δεν κοιτάζει αυτόν, χάνει μια μάχη αλλά θα έχει και δεύτερη ευκαιρία γιατί η ζωή μερικές φορές παίζει περίεργα παιχνίδια
Τα φαινόμενα απατούν.
Μια γυναίκα κι ένα παιδί μοιράζουν στα δύο, το δωμάτιο μιας κλινικής και τον πόνο τους.
Ένας πατέρας αντιμετωπίζει τον ξαφνικό χαμό του γιου του οδηγώντας προς αόριστη κατεύθυνση αμίλητος και σκεπτικός.
Ένας πατέρας μετά το θάνατο του γιου του μπαίνει στο αυτοκίνητο οδηγώντας χωρίς σκοπό. Η φυγή του θα διαρκέσει λίγο, αποφεύγοντας τις κοινωνικές σχέσεις και τα πολλά λόγια με μια κοπέλα που επιβιβάζεται με οτο-στοπ. Η ανάνηψη, όπως και η έναρξη της φυγής, θα είναι απότομη και θα επανέλθει έτσι στην πραγματικότητα που την ορίζει η κηδεία του γιου του.
Μια ξεχωριστή στιγμή στη μέρα του Πέτρου.
Ο Πέτρος ένας πενηντάχρονος άντρας βρίσκει καθώς περπατά στο δρόμο ένα mp3 player και το μαζεύει. Τίνος να ναι? Τι μουσική να ακούει αυτός και τι να σκέπτεται όταν τ' ακούει? Ο Πέτρος δεν έχει παρά να ξεμπλέξει τα καλώδια των ακουστικών για να μάθει.
Ο Βασιλιάς υποφέρει από φρικτούς εφιάλτες και ζητά από τον τρελό Γελωτοποιό να ερμηνεύσει τα όνειρά του.
Ο Βασιλιάς διηγείται στον Γελωτοποιό τον εφιάλτη που τον βασανίζει: ο ίδιος, πεσμένος στο δρόμο αιμόφυρτος, βλέπει την πολιτεία του να καίγεται και τους πολίτες να επιδίδονται σε πράξεις λεηλασίας και παράλογης βίας· ένα νεκρό κορίτσι στέκει από πάνω του και γελά ασταμάτητα. Ο Γελωτοποιός προειδοποιεί τον Βασιλιά ότι πλησιάζει το τέλος της εποχής του και τον προτρέπει να δεχτεί με αξιοπρέπεια την καταστροφή. Παρά τις εκκλήσεις του Βασιλιά για βοήθεια, ο Γελωτοποιός φεύγει αδιαφορώντας προκλητικά. Ο Βασιλιάς εξοργισμένος διατάζει έναν από τους άνδρες του να σκοτώσει τον Γελωτοποιό. Καθώς ο Γελωτοποιός ξεψυχά, αρχίζει να γελά μανιασμένα και η μάσκα που φορά πέφτει από το πρόσωπό του αποκαλύπτοντας το κορίτσι του εφιάλτη.
Ένας καινούργιος εργάτης προσπαθεί να γίνει αποδεκτός σε ένα εργοτάξιο παλιών. Όχι τόσο για να γίνει φίλος μαζί τους, ούτε για να είναι αρεστός. Αλλά για να καταφέρει να πάρει βοήθεια από τους συνεργάτες του και να τελειώσει επιτέλους την δουλειά που του έχει δοθεί. Μόνο που ο μόνος τρόπος για να καταφέρει να κάνει τους άλλους εργάτες να τον βοηθήσουν είναι να τους πείσει ότι είναι και ο ίδιος ένας από αυτούς. Και ο μόνος τρόπος να το καταφέρει αυτό είναι να συμβιβάσει τις αξίες του. Σε μια χώρα που οι αξίες μόνο συμβιβάζονται.
Αθήνα, εργοτάξιο. Τέσσερις εργάτες έχουν χαλαρώσει στην σκιά και πίνουν τον καφέ τους, όταν ένας δουλεύει ακόμα κάτω από τον καυτό ήλιο. Μια κοπέλα περνάει και οι εργάτες ενθουσιάζονται. Όλοι εκτός από έναν: αυτόν που ακόμα πασχίζει να τελειώσει την δουλειά. Τον καινούργιο. Προσπαθώντας να δόσουν μια απάντηση στο γιατί ο καινούργιος δεν κοιτάει ποτέ τις κοπέλες που περνούν και κυρίως, γιατί δεν τους φωνάζει και ποτέ κανένα σχόλιο, εξετάζουν από την πιθανότητα του να είναι ομοφυλόφυλος, μέχρι αυτήν του να είναι ακόμα πολύ καινούργιος για να ξέρει πώς λειτουργούν τα πράγματα στην δουλειά αυτή. Ακούγοντας μέρος της συζήτησής τους, ο καινούργιος τους πλησιάζει και ζητάει την βοήθειά τους να τελειώνει η δουλειά. Όταν αυτοί αρνούνται, ο εργάτης ξέρει τι πρέπει να κάνει για να τους πείσει ότι είναι μέρος της ομάδας: να φωνάξει κάποιο σχόλιο, ερωτικού πάντα περιεχομένου, σε μια κοπέλα που περνάει από το εργοτάξιο. Και το κάνει. Χωρίς να πάρει κανένα σχόλιο από την κοπέλα, παίρνει όμως αυτό που ζητούσε από τους συνεργάτες του. Αποδοχή. Τον κοιτούν πια με άλλο μάτι, είναι δικός τους, ένας από αυτούς. Και τότε σηκώνονται όλοι ένας ένας να δόσουν ένα χέρι για να τελειώσει η δουλειά. Τώρα είναι πια όλοι μια ομάδα.
Μια ακόμα μέρα στην ζωή ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να βρει το κουράγιο να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του. Να μιλήσει στην κοπέλα που του αρέσει. Κοιτάζει, φαντάζεται και αφήνεται.
Σε βλέπω να ζεις την καθημερινότητα σου με τον τρόπο που έχεις διαλέξει. Διαβάζεις, δουλεύεις και κουράζεσαι για να επιτύχεις τους στόχους σου. Εγώ παρακολουθώ την ζωή σου μόνο ως θεατής γιατί δεν έχω το θάρρος να ρθω κοντά σου. Έτσι πλατωνικά, βουβά ζω τον έρωτα που θέλω και περιμένω μια ακόμα στιγμή.
«Δούναβης». Μια μαγευτική περιήγηση, ένα στοχαστικό προσωπικό ταξίδι στην Ευρώπη -κυρίως στην Κεντρική Ευρώπη, αλλά και σε ένα τμήμα της Νοτιοανατολικής-, με οδηγό και άξονα τον μεγάλο ευρωπαϊκό ποταμό. Συναντήσεις με τον Φρόυντ, τον Κάφκα, τον Μούζιλ, τον Βίτγκενστάιν, τον Αψβούργο Φραγκίσκο-Ιωσήφ, τον Κανέττι, αλλά και τη γιαγιά Ανκα που έζησε εκεί όπου τελειώνει η Κεντρική Ευρώπη και αρχίζουν τα Βαλκάνια.
«Δεν θα μπορούσα παρά να επιλέξω τον Δούναβη ως σύμβολο της ζωής, του χρόνου, του πολιτισμού και της σύγχρονης Bαβέλ. O Δούναβης δεν μπορεί να ταυτιστεί με έναν λαό. Διαπερνά εθνότητες και γλώσσες “Ενσαρκώνει” τη δυσκολία μας να περνάμε τα σύνορα, γεωγραφικά, ψυχολογικά, εκείνα του ασυνείδητου μας. Για εμένα υπήρξε μια περιπέτεια της γνώσης. Εγώ ταξιδεύω και διηγούμαι, Αντικατοπτρίζονται οι τρέλες και οι προτιμήσεις μου. Είναι το ταξίδι ενός ήρωα σε ένα κόσμο που θεωρεί ότι ξέρει καλά και μπορεί να κυριαρχήσει πολιτιστικά για να καταλήξει τελικά σε ένα σύμπαν άγνωστο και μυστηριώδες.
σελίδα: 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49