Σκηνή Πρώτη.
Βρισκόμαστε στο έτος 2250 και ζούμε το μαράζωμα της Γης. Οι άνθρωποι είναι τελικά έτοιμοι για το μεγάλο βήμα της αποίκισης σε άλλον πλανήτη...το όνομα αυτής Νέα Γη
Οι άνθρωποι όπως με τα σημερινοί δεδομένα οι περισσότεροι φτωχοί δύστυχος δεν θα μπορέσουν να έχουν την ευκαιρία να ζήσουν κάπου καλύτερα,και οι καθημερινές Φυσικές καταστροφές τους γονατίζουν ακόμα περισσότερο,σε μια σχεδόν διαλυμένη Γη δεν έχουν μείνει και πολλά εκτός τις ελπίδας

Σκηνή Δεύτερη
Στο σπίτι μιας φτωχής οικογενείας ένας πατέρας προσπαθεί να εξηγήσει στον γιο του πως πρέπει να συνεχίσει να ελπίζει ανεξαρτήτως τις περιστάσεις
Πατέρας στον γιο. ``έχε πιστή αγόρι μου,εάν την χάσεις τότε τα έχεις χάσει όλα``
Γιος στον πάτερα. `` μα πάτερα πως μπορώ να έχω πίστη όταν με έχουν καταδικάσει σε θάνατο πριν καν την γέννηση μου?
Λάγο αργότερα όλα τα ΜΜΕ μεταδίδουν την μεγάλη φυγή...ολόκληρες κυβερνήσεις στρατιωτικοί,γιατροί,επιστήμονες εργάτες επιχειρηματίες  και όλοι αυτοί που έχουν να πληρώσουν φεύγουν...είναι ταξίδι χωρίς επιστροφή...και μετά η σιωπή...το σκοτάδι παντού

Πίσω έμεινε όλος ο φτωχός κόσμος...χωρίς τις κυβερνήσεις...χωρίς αστυνομία χωρίς γιατρούς δάσκαλους χωρίς τίποτα..αφεθείς στην τύχη τους όλοι. Τα πάντα μεμιάς σταματήσαν,σιωπή και σκοτάδι από τα μόνιμα σύννεφα που υπάρχουν στην μολυσμένη και ετοιμοθάνατη Γη

Σκηνή Τρίτη
Μετά από 50 χρόνια στην παλιά Γη έχουν χτυπήσει όλα τα κακά που μπορούσαν να υπάρξουν...οι εποιζησοντες είναι λίγοι μόνο και διασκορπισμένοι παντού,περιφερόταν σαν φαντάσματα σε άλλοτε μεγαλοπρεπείς μεγαλουπόλεις μα τώρα ερήμους
Στην Νέα Γη υπάρχει αφθονία πόρων με τον πολιτισμό να ανθίζει και πάλι,με τους ανθρώπους να μην σκεφτοντε για άλλη μια φορά το αύριο,παντού συμφέροντα διαφθορά δολοφονίες ναρκοτοικα ποτέ τίποτα δεν είναι αρκετό...
τότε ερχετε η βροχή...ι πύρινη βροχή,ερχετε η βροχή των κωμμητων,δεν υπάρχει μέρος να κρυφτείς καθώς η καταστροφή είναι τέτοια που ολόκληρη ι Νέα Γη καταστρεφετε...η σκόνη που σηκώνετε θα διαρκέσει για πολλές δεκαετίες και τίποτα δεν μπορεί να επιβειωσει. Είναι όλοι νεκροί
Πίσω στην παλιά Γη οι άνθρωποι που έμειναν εκεί χτίζουν και πάλι από την αρχή έχοντας μάθει και ζήση πλέον την καταστροφή.
Το παιδί που του είχε πει ο πατέρας του να μην χάσει ποτέ την ελπίδα του έχει τώρα δικό του γιο
Ο γιος προς τον πάτερα. `` Πατέρα..πως είναι ποτέ δυνατόν να ξαναχτίσουμε τον πολιτισμό όπως ήταν πριν?``
Πατέρας στον γιο.  ``έχε πιστή αγόρι μου,εάν την χάσεις τότε τα έχεις χάσει όλα``
έτσι η Γη ξαναχτιστεικε..ακόμα ποιο σοφά και συνετά,και η ανθρωπότητα κατάφερε να επιβειωσει και να γίνει σοφότερη από πριν.