Πετάχτηκα μέσα από ένα κουτί ποπ κορν τρομάζοντας τη μαμά μου. Κύλησα και κάθισα κάτω από κάποιο ξύλινο έπιπλο. Μετά τόσα χρόνια ούτε με έφαγε κανένα ζωάκι, ούτε με μάζεψαν! Μούχλιασα! Ονομάζομαι Filosofiki Vitamini, Τερψιχόρη Ακόμη αλλά και Κατερίνα Σοπίδη γιατί με έφεραν εδώ κάποιοι που με ήθελαν εξαρχής. Με μεγάλωσαν αρκετά για να πάω στη Φιλοσοφική Αθηνών και με μίκρυναν αρκετά για να χωρέσω το τραγούδι μου σε ξένους τοίχους. Έφτασα ως εδώ για να μάθω αν μπορώ να μεγαλώσω με το δικό μου τρόπο μικραίνοντας όσα προσπαθώ να φτάσω. Ήθελα να έχω κλίση στις τέχνες γιατί ήδη έχω ανοίξει και σας κοιτάζω για τρία λεπτά. Αγαπώ αυτά τα τρία μας. Κάνω και το σταυρό μου τρεις φορές βέβαια, γιατί το τρία σημαίνει πολλά πράγματα, και ποτέ δεν ξέρεις, τα δικά μας τρία, αν θα γίνουν σύμβολο πνευματικής αναζήτησης ή όργανο αναπαραγωγής του χιλιοειπωμένου. Πρώτη φορά γράφω σενάριο, μέχρι τώρα έγραφα πολλά και διάφορα που τα ονόμαζα στίχους, ποίηση, έργα ή μέρη έργου για θέατρο και κουκλοθέατρο, παραμύθια και χαζομάρες. Έκανα κάποτε κι ένα σεμινάριο για την εμψύχωση στην εκπαίδευση, αλλά εκεί δε δίδασκαν - και - την ελευθερία στην εκπαίδευση. Μακάρι τα σχολεία να μην είχαν καλούπια. Εύχομαι σε όλους να μπορούν να πίνουν φρέσκο γάλα. Ευχαριστώ.