Σύνολο μελών: 12757

Είσοδος και εγγραφή μελών








































Τυχαίες ταινίες

Ο Γιός
Δημήτρης Νάκος
2010
Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη
Αμέρισσα Μπάστα
2013
Αποχαιρετώντας
Ρηνιώ Δραγασάκη
2005
Οι άντρες δεν κλαίνε
Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης
2001
Ο μικρός Ινδιάνος
Σταύρος Στάγκος
2002

"Πνοές" (Video Αrt με ποιήματα ελλήνων ποιητών) | "Souffles" (vidéo art contenant des grandes œuvres de la littérature grecque) | "Breathings" (video art that portrays great works of greek literature) - 2015

29. Νίκου Καββαδία "Mal du départ (ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴς)" Work in Progress




Ένα από τα videoart εικαστικής διάθεσης πάνω σε έργα γνωστών ποιητών, που συνθέτουν τις "Πνοές", που, από την απαγγελία ως τη σκηνοθεσία και από την οπτική ως την μουσική επένδυσή τους, αποτελούν, εξ ολοκλήρου, προσωπική κατάθεση του σκηνοθέτη Κυριάκου Χατζημιχαηλίδη.


Mal du départ (ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴς)

Στὴν ἀδερφή μου Ζένια

Θὰ μείνω πάντα ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴς
τῶν μακρυσμένων ταξιδιῶν καὶ τῶν γαλάζιων πόντων,
καὶ θὰ πεθάνω μία βραδιά, σὰν ὅλες τὶς βραδιές,
χωρὶς νὰ σχίσω τὴ θολὴ γραμμὴ τῶν ὁριζόντων.

Γιὰ τὸ Μαδράς, τὴ Σιγγαπούρ, τ᾿ Ἀλγέρι καὶ τὸ Σφὰξ
θ᾿ ἀναχωροῦν σὰν πάντοτε περήφανα τὰ πλοῖα,
κι ἐγώ, σκυφτὸς σ᾿ ἕνα γραφεῖο μὲ χάρτες ναυτικούς,
θὰ κάνω ἀθροίσεις σὲ χοντρὰ λογιστικὰ βιβλία.

Θὰ πάψω πιὰ γιὰ μακρινὰ ταξίδια νὰ μιλῶ
οἱ φίλοι θὰ νομίζουνε πὼς τά ῾χω πιὰ ξεχάσει,
κι ἡ μάνα μου, χαρούμενη, θὰ λέει σ᾿ ὅποιον ρωτᾶ
«Ἦταν μία λόξα νεανική, μὰ τώρα ἔχει περάσει…»

Μὰ ὁ ἑαυτός μου μία βραδιὰν ἐμπρός μου θὰ ὑψωθεῖ
καὶ λόγο, ὡς ἕνας δικαστὴς στυγνός, θὰ μοῦ ζητήσει,
κι αὐτὸ τὸ ἀνάξιο χέρι μου ποὺ τρέμει θὰ ὁπλιστεῖ,
θὰ σημαδέψει, κι ἄφοβα τὸ φταίχτη θὰ χτυπήσει.

Κι ἐγώ, ποὺ τόσο ἐπόθησα μία μέρα νὰ ταφῶ
σὲ κάποια θάλασσα βαθιὰ στὶς μακρινὲς Ἰνδίες,
θά ῾χω ἕνα θάνατο κοινὸ καὶ θλιβερὸ πολὺ
καὶ μιὰ κηδεία σὰν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων τὶς κηδεῖες.


Mal du départ

Always the perfect, unworthy lover
of the endless voyage and azure ocean,
I shall die one evening, like any other,
without having crossed the dim horizon.

For Madras, Singapore, Algeria, Sfax,
the proud ships will still be setting sail,
but I shall bend over a chart-covered desk
and look in the ledger, and make out a bill.

I'll give up talking about long journeys,
My friends will think I've forgotten at last;
my mother will be delighted: she'll say
"A young man's fancy, but now it's passed."

But one night my soul will rise up before me,
and ask, like some grim executioner, "Why?"
This unworthy trembling hand will take arms
and fearlessly strike where the blame must lie.

And I, who longed to be buried one day
in some deep sea of the distant Indies
shall come to a dull and common death;
shall go to a grave like the graves of so many.


 Επιστροφή στις "Πνοές" / Back to "Breathings"