Χάρτινοι αετοί

Σενάριο

Μια λωρίδα από διάφανη, πλαστική σακούλα χορεύει στον άνεμο σαν χέλι, ένα πουκάμισο απλωμένο φουσκώνει σαν πανί καραβιού, σε μιαν αυλή μια σειρά απλωμένα λευκά σεντόνια ανεμίζουν, χώμα σηκώνεται στον ουρανό, ένας χαρταετός με έντονα χρώματα λικνίζεται στον ουρανό.

ΦΑΝΗΣ(off)
Όταν φυσάει...συμβαίνουν πράγματα μαγικά....

T I T Λ O I

ΦΑΝΗΣ (OFF)
Τις Κυριακές όταν φυσούσε, ο πατέρας μου με πήγαινε να πετάξω αετό...

Ο Φάνης, παιδί, ακολουθεί τον παχύσαρκο πατέρα του. Ανεβαίνουν μια απότομη ανηφόρα. Ο Φάνης κουβαλάει έναν μεγάλο χαρταετό σαν να κουβαλάει σταυρό. Περπατά σκυφτός, στεναχωρημένος.
Ο ουρανός είναι γεμάτος χαρταετούς.
Το Φάνης τραβάει το σχοινί ενός πεσμένου χαρταετού αγχωμένος, μπαίνει στο πλάνο η τεράστια κοιλιά του πατέρα του, του ρίχνει μια σφαλιάρα και παίρνει το σχοινί από το χέρι του. Χαρταετοί στον ουρανό, Ο Φάνης τους κοιτάζει γοητευμένος. Το χέρι του πατέρα του τού δίνει μια δυνατή καρπαζιά
ΦΑΝΗΣ(OFF)
...Ευτυχώς πέθανε σύντομα...

Κλειστό πλάνο, στο ύψος του παιδιού. Μαυροντυμένα σώματα περνάνε μπροστά από τον Φάνη, ένας ογκώδης παπάς με ράσα που ανεμίζουν. Φυσάει δυνατός άνεμος. Τέσσερις άντρες προχωρούν αργά. Από τις θέσεις και την κίνησή τους καταλαβαίνουμε ότι μεταφέρουν ένα φέρετρο στους ώμους. Ένα λουλούδι πέφτει από το ύψος των ώμων τους. Ακούγονται ψαλμοί, συγκρατημένα κλάματα και ένα μονότονο κουδούνισμα λιβανιστηριού. Κάποιος φτερνίζεται δυνατά.
Ένα γυναικείο χέρι σφίγγει το Φάνη πάνω σ’ ένα μαυροντυμένο σώμα προστατευτικά. Το παιδί προσπαθεί να ξεφύγει απ΄ το αγκάλιασμα και να δει την πομπή.
ΦΑΝΗΣ(OFF)
...Ύστερα, χωρίς να το καταλάβω, μεγάλωσα...

Μια σειρά από φωτογραφίες πέφτουν μπροστά στο φακό, με τον Φάνη σε διάφορες χαρακτηριστικές στιγμές της ζωής του. Οι φωτογραφίες υποδηλώνουν μιαν άχαρη, μίζερη ενηλικίωση: τυπικές οικογενειακές συγκεντρώσεις, σχολικές εκδρομές, στρατός και τέλος φωτογραφία γάμου.
ΦΑΝΗΣ (OFF)
...Το δικαστήριο μου έδωσε το δικαίωμα να βλέπω το παιδί κάθε Σαββατοκύριακο...

Έξω από μια παλιά πολυκατοικία, ο Φάνης χτυπάει το κουδούνι. Η γυναίκα του τραβάει την κουρτίνα και σηκώνει το παιδί στο παράθυρο. Ο Φάνης και το παιδί του κοιτάζονται από μακριά, χαιρετιούνται χαμογελώντας μελαγχολικά. Έπειτα η γυναίκα του κατεβάζει το παιδί και ξανακλείνει την κουρτίνα. Ο Φάνης φεύγει.

ΦΑΝΗΣ
(Βαδίζοντας σε κλειστό πλάνο, προς την κατεύθυνση της κάμερα)
Χωρίσαμε γιατί έπληττε. Έφυγε μια μέρα που φυσούσε δυνατά...Δεν ήξερα τι να πω, νύσταζα κιόλας, πολύ…
ΦΑΝΗΣ (OFF)
…έκανα υπερωρίες ως αργά, αλλά όσο κι αν δούλευα τα λεφτά δεν έφταναν …

Η γυναίκα του ΦΑΝΗ μέσα σε ένα ταξί. Το ταξί φεύγει. Πίσω του, στο πεζοδρόμιο στέκεται ο ΦΑΝΗΣ, αξύριστος, ταλαιπωρημένος. Ό άνεμος γύρω του παρασύρει διάφορα σκουπίδια. Καθώς το ταξί απομακρύνεται, ο ΦΑΝΗΣ κατεβαίνει στο δρόμο και σηκώνει το χέρι σε έναν ημιτελή χαιρετισμό.
Στο παρ-μπριζ του ταξί, ο γιος του Φάνη που τον κοιτάζει. Στο δρόμο μένει πεσμένο ένα φτηνό, πλαστικό παιχνίδι.
ΦΑΝΗΣ
Κι όταν ήρθαν για την κατάσχεση φυσούσε. Εγώ δεν ένοιωθα πολύ καλά γιατί την προηγούμενη είχε πεθάνει η μητέρα μου.

Ο αέρας ξεκολλάει βίαια από τον τοίχο τού σπιτιού τού Φάνη ένα χαρτί που γράφει «κατάσχεση» κ.λ.π. Η κάμερα μένει για λίγο στο βρώμικο τοίχο με την βαθιά ρωγμή.

ΦΑΝΗΣ (OFF)
Ζήτησα άδεια να πάω στην κηδεία αλλά το αφεντικό έγινε έξαλλο...

Ένα χέρι χτυπά με δύναμη το γραφείο, χαρτιά τινάζονται, μια στοίβα με ντοσιέ γέρνει αργά κ’ ύστερα πέφτει στο πάτωμα

ΦΑΝΗΣ
Ήταν ευκαιρία να τη δω, την είχα νοσταλγήσει...
ΦΑΝΗΣ (OFF)
…Την έβαλα στο ίδρυμα γιατί η γυναίκα μου έλεγε ότι το σπίτι της μάνας μου ήταν μικρό και δεν χωρούσαμε όλοι.

Σ’ ένα θλιβερό δωμάτιο γηροκομείου μια ηλικιωμένη, λαϊκή γυναίκα, κάθεται στην άκρη του κρεβατιού φορώντας τα καλά της και κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Δίπλα της μια βαλίτσα. Δύο χέρια μπαίνουν και ακουμπούν καθαρές πετσέτες στα πόδια του κρεβατιού.
ΦΑΝΗΣ
(Βαδίζοντας σε κλειστό πλάνο, προς την κάμερα)
...¨Όταν χώρισα είπα να την πάρω πίσω αλλά δεν ήθελε, είχε συνηθίσει...Έπειτα δεν είχα και λεφτά...Τα δίνω όλα για το παιδί.
ΦΑΝΗΣ( OFF)
Ποτέ δεν ήμουν σίγουρος ότι είναι δικό μου παιδί, αλλά δεν με πειράζει...είναι καλό παιδάκι.

Το παιδί τον χαιρετά πίσω από το τζάμι.
ΦΑΝΗΣ
( Ενώ βαδίζει προς την κάμερα που τώρα οπισθοχωρεί πιο γρήγορα και το πλάνο ανοίγει λίγο ώστε να δούμε ότι δεξιά κι αριστερά από τον Φάνη περπατάνε άλλοι δυο άντρες)
εκείνη τη μέρα το αφεντικό δεν έπρεπε να μου βάλει τις φωνές ...Φυσούσε δυνατά...κι όταν φυσάει...εγώ...αισθάνομαι πολύ παράξενα...τ’ αφεντικά θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικά...όταν φυσάει...ο άνεμος…

Ένα παράθυρο ανοίγει απότομα από τον άνεμο, μια κουρτίνα ανεμίζει βίαια, χαρτιά απογειώνονται πάνω από ένα γραφείο. Τα χέρια του Φάνη αρπάζουν ένα βαρύ άγαλμα-βραβείο πάνω από ένα τραπεζάκι. Το άγαλμα κατεβαίνει με φόρα. Μια δερμάτινη καρέκλα γραφείου γυρίζει γρήγορα γύρω- γύρω, ένα χέρι με χοντρά, άσπρα δάχτυλα και χρυσό δαχτυλίδι σκάει με δύναμη στο πάτωμα, αίμα κυλάει σε μια παχιά μοκέτα.

ΦΑΝΗΣ
(Βαδίζει όπως πάντα, μόνο που τώρα η κάμερα συνεχίζει να οπισθοχωρεί πιο γρήγορα και βλέπουμε ότι δεξιά κι αριστερά από τον Φάνη βαδίζουν δύο αστυνομικοί που τον έχουν συλλάβει.)

Πάντως, σήμερα αισθάνομαι περίφημα...

ΦΑΝΗΣ
... όταν φυσάει όλα αποκτούν μια δύναμη παράξενη…

Ένα κόκκινο ρούχο φεύγει με τον άνεμο από ένα ψηλό μπαλκόνι μιας βρώμικης πολυκατοικίας, μια κίτρινη ομπρέλα κυλάει σ’ ένα καταπράσινο χωράφι, μια εφημερίδα πετάει στον ουρανό, ένα καπέλο αστυνομικού κυλάει σαν ρόδα και καταλήγει σε μια λακκούβα με λάσπη, τα μαλλιά της γυναίκας του Φάνη παίζουν στον άνεμο κι αυτή γελάει ξέγνοιαστα

Ο Φάνης χαμογελά μελαγχολικά προς τον φακό καθώς με την συνοδεία των δύο αστυνομικών προσπερνά την κάμερα και απομακρύνεται.
ΦΑΝΗΣ
(Ενώ τον βλέπουμε από πίσω να απομακρύνεται) Μόλις βγω από την φυλακή, θα πάρω το γιο μου και θα πάμε να πετάξουμε αϊτό...Μια μέρα όμορφη, που θα φυσάει...

Κάμερα κάνει vertical στον ουρανό, ένας χαρταετός πετάει ψηλά.
Ο Φάνης και ο γιος του τρέχουν τραβώντας το σχοινί του χαρταετού τους.


ΣΤΡΑΤΟΥΛΑ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ
2001


«ΧΑΡΤΙΝΟΙ ΑΕΤΟΙ»

ΣΤΡΑΤΟΥΛΑ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ 2002

=============================================

ΛΙΣΤΑ ΔΙΑΛΟΓΩΝ